خدایا!
ای رب الشهداء والصدیقین!
ترا شکر می کنم که راه شهادت را بر من گشودی و مرا هر روز بیشتر از دیروز  و واقفتر و عاشقتر کردی به این راه نور، به این راهی که برای رسیدن بدان باید از خیلی دل خواستن ها گذشت. باید از خیلی محبت های دنیوی و چیزهای دیگر گذشت. ای کاش می شد در رکاب امام زمانم امام بهتر از جانم جان می دادم. ولی حالا باید در رکاب نائبش بود . اگر توفیقی شد در رکاب او بتوان ردای خود را به  وادی عدم کشانید و از هستی بگریخت.
حجاب چهره جان می شود غبار تنم
خوشا دمی که از این چهره پرده بر فکنم