بسم الله الرحمن الرحیم

محمد جان!
هر روز برایت فاتحه می خوانم
تا فتحی شود بر این قلب خسته و داغدارم
اما برای دو طفل نازنینت فاطمه و ریحانه ات چه بخوانم؟
شاید خودت هر شب می آیی با تن مجروحت در آستانه خانه و با حسرت برایشان لالایی می خوانی
هنانه کوچولوی محسن را خیلی دوست داشتی حالا گه گاهی بی مقدمه با زبان شیرینش صدایت میکند: عمو حمد
چند بار مادرش صدا میکند: مادر عمو، عمو! آن گوشه دارد نگاهم میکند
طفل است و معصوم، حتما تو را  می بیند
سراغی از برادرت هم بگیر!
بازهم مشتاق یاعلی گفتنت هستم
باز هم مشتاق اشکها و گریه هایت هستم
باز هم مشتاق خنده ها و تبسم هایت هستم
هنوز هم قرآن محبوبت هست همان جای اولش بالای طاقچه
تا می آمدی می رفتی سراغش نمازی و تلاوتی
چند روزیست که از خوی نیستم
دلم برای زیارت مزارت بی تابی میکند